Beatus est, qui prodest, (iis) quibus potest (prodesse) - błogosławiony, który pomaga (tym) którym może (pomagać). (pomagać). (pomagać)

Ludzie kłócą się dlatego, że brakuje im argumentów. Gilbert Keith Chesteron (1874-1936)

Naprawdę starym jest się wówczas, kiedy się to powie o sobie w towarzystwie, a nikt się nie śmieje i nie zaprzecza. Magdalene Samozwaniec (1911-1972)

Partie polityczne nie stawiają dziś sobie pytania, czy ich program jest rozsądny, lecz czy jest atrakcyjny. Carlo Schmid

Od nagłej i niespodziewanej śmierci / zachowaj nas, Panie. Z Litanii do Wszystkich Świętych

Jeśli rzeczywiście stanowię część Twojej Legendy,to kiedyś tu wrócisz. Paulo Coelho

Doskonały gość to taki, przy którym gospodarz czuje się jak u siebie w domu.

W wątpliwości szukaj rady mądrych i doświadczonych ludzi.

Przyznanie się do błędu nie poniża, jest aktem odwagi, przeciwnie - postawa wykrętna jest przejawem tchórzostwa. Tadeusz Hipolit Czeżowski (1889-1981)

Patrząc z tunelu drzew ponad wąwozem na niebo z białymi obłokami sunącymi z wiatrem, kochałem ten kraj tak, że byłem szczęśliwy podobnie jak jest się szczęśliwym, gdy było się z kobietą, którą się kocha naprawdę, kiedy to człowiek jest pusty i czuje, jak to znów wzbiera i już jest, i nigdy nie można tego mieć w całości, a jednak można mieć to, co jest w danej chwili, i chce się jeszcze i jeszcze więcej mieć i być, i przeżyć, posiąść znowu na zawsze, na to długie, nagle kończące się zawsze, i czas się zatrzymuje, niekiedy w tak zupełnym bezruchu, że potem czekasz, aby usłyszeć, jak zacznie płynąć, a on rusza bardzo powoli. Ale wtedy nie jesteś sam, bo jeżeli naprawdę kochałeś szczęśliwie i nietragicznie, ona kocha cię zawsze, wszystko jedno, kogo pokocha i dokąd pójdzie, ciebie kocha bardziej. Więc jeśli kochałeś jakąś kobietę i jakiś kraj, to miałeś wielkie szczęście, i jeżeli potem umrzesz, to już jest nieważne. Ernest Hemingway

Do wagonu przepełnionego ludźmi wchodzi pewien mężczyzna i chce gdzieś usiąść. Myśli co by tu zrobić. Po chwili krzyczy: - Ludzie żmija mi uciekła!!! Wszyscy czym prędzej opuścili wagon, a mężczyzna wygodnie ułożył się w w siedzeniu i zasnął. Po paru godzinach budzi go konduktor, a on się pyta: - Jesteśmy już w Warszawie? A konduktor na to: - Nie proszę pana, jakiś idiota wpuścił żmije do tego wagonu, i ze względów bezpieczeństwa wagon został odczepiony.